Dit jaar viert de Bio Art & Design (BAD) Award haar tiende verjaardag. Voor deze bijzondere editie interviewde filmmaker Isolde Hallensleben zowel de drie winnaars en wetenschappers van 2020, als negen winnaars van voorgaande edities. Allemaal presenteren ze dit jaar nieuw werk tijdens de groepstentoonstelling Evolutionaries. De 12 geïnterviewde kunstenaars nemen je mee in hun speculatieve, gewaagde en excentrieke bio kunst en design projecten. Tezamen tonen ze aan hoe betekenisvol een prijs als de BAD Award is voor de samenwerking tussen kunst en wetenschap.

Kunstenaar Sissel Marie Tonn presenteert samen met onderzoekers Leslie Heather en Juan Garcia Vallejo Becoming a Sentinel Species. De intrigerende, experimentele sciencefictionfilm volgt twee onderzoekers die op celniveau de gevoeligheid van hun eigen lichaam voor microplastics willen onderzoeken en versterken.

Designer & architect Dasha Tsapenko, in samenwerking met onderzoeker Han Wösten, toont tijdens Evolutionaries Fur_tilize. De vijf gekweekte ‘bont’jassen bieden een speculatief prototype voor mode met cumulatieve waarde, waarin een kledingstuk in verschillende groeifasen ontstaat en daarbij zowel materialen als voedingswaren produceert.

Onderzoeksdesigner Nadine Botha ontwikkelde The Orders of the Undead, in samenwerking met huidinfectie specialist Henry de Vries. Het werk onderzoekt de koloniale oorsprong van hedendaagse verhalen over besmettelijke ziektes, ras, geweld en het einde der tijden door te kijken naar zombiefilms.

Jalila Essaïdi won in 2010 een BAD Award met het project 2.6g 329m/s, ook wel Bulletproof Skin genoemd. Dit jaar is haar werk Double Edged te zien in MU. Jalila is gespecialiseerd op het gebied van biomaterialen en bio-kunst. Ze is de oprichter van BioArt Laboratories, een van de toonaangevende artistieke ontwikkelingsinstituten in Nederland op dit gebied.

The Center for Genomic Gastronomy is een denktank die onderzoek doet naar de biotechnologieën en biodiversiteit van menselijke voedselsystemen. In de afgelopen jaren hebben ze meerdere keren meegedaan aan de bio kunst en design exposities bij MU. De eerste keer was in 2011, toen ze een BAD Award wonnen met het project Eat Less, Live More, & Pray for Beans. Dit jaar presenteren ze de interactieve ruimte O.F.F.I.C.E, waarin 10 jaar onderzoek wordt samengebracht. 

In 2012 won Charlotte Jarvis een BAD Award met Ergo Sum. In haar praktijk gebruikt Charlotte vaak levende cellen en DNA: ze heeft haar eigen tumor gekweekt, muziek opgenomen in DNA en haar hartslag gezien buiten haar lichaam. Dit jaar is het doorlopende project In Posse te zien bij MU. Samen met professor Susana Chuva de Sousa Lopes (LUMC) werkt ze aan de creatie van levensvatbaar sperma uit haar eigen, vrouwelijke cellen. 

Špela Petric won een BAD Award in 2014. Dit jaar is PL'AI te zien in MU: het derde werk uit de serie PLANT-MACHINE. PL'AI omarmt de idee dat spel een ontologische of natuurlijke toestand is van alle levende wezens, planten inbegrepen. In tegenstelling tot spelletjes, die beperkt zijn door duidelijke regels of doelen, reflecteert het spelen zelf de onzekere aard van het bestaan, waardoor het centraal staat in zelfherkenning. 

In 2015 won Agi Haines een BAD Award met haar project Drones with Desires. Dit jaar presenteert ze Alter-Terrestrial. Het werk illustreert hoe wezens die ooit aardbewoners waren zich zo moeten aanpassen, dat re-integratie op aarde niet langer mogelijk is. Ze zijn ‘alter-aards’: niet echt aards (afkomstig van de aarde), maar ook niet echt buitenaards (afkomstig van elders).

Het werk Contemporary Diagram - Berlin van voormalig BAD Award winnaar Cecilia Jonsson toont het visuele effect van bacteriën die een serie ijzeren platen corroderen onder de stimulerende invloed van geluiden en muziek. In 2016 won Cecilia een BAD Award met het internationaal geroemde project Haem: hiervoor werd een kleine hoeveelheid ijzer uit menselijke placenta’s gewonnen waarmee een kompasnaald werd gemaakt.   

In 2017 won Xandra van der Eijk een BAD Award met haar project Seasynthesis. Dit jaar is Ghost Reef te zien in MU. In haar werk verbindt Xandra kunst, ecologie en activisme. Ze heeft een eigen onderzoeksmethode ontwikkeld in een uiteenlopend oeuvre, waarbij ze theorie, veldwerk, documentatiemethodes en materiaalontwikkeling opneemt in haar praktijk. Elk van haar projecten gaat over een belangrijk ecologisch thema en hoe het in de loop van de tijd aan het licht komt.

No regrets for what you haven't been, Be the ghost you want to see in the machine: in 2018 won Ani Liu een award met waarschijnlijk de langste BAD Award titel ooit. Ani’s werk onderzoekt de wederkerige relatie tussen wetenschap, technologie en hun invloed op menselijke subjectiviteit, cultuur en identiteit. Terugkerende thema’s zijn genderpolitiek, biopolitiek, bevalling, nostalgie en seksualiteit. Dit jaar presenteert ze de drie werken Small Inconveniences, Maternity Menswear en de film Mind Controlled Sperm.

Michael Sedbon verkent digitaal genetwerkte technologieën en het punt waarop ze samenkomen met niet-menselijke intelligenties, zoals planten, eencellige organismen, insecten en bacteriën. In 2019 won Michael een award met de grote, complexe installatie CMD. Dit jaar presenteert hij de 2.0 versie van het project.