Schud nee en je ziet YES, schud ja en je ziet NO. En schud je niet dan zie je een zwart eikenhouten kruis met knipperende rode ledjes. Kunstenaar Rob Zimmermann speelt in al zijn werk graag met menselijke verwachtingen en handelingen. ‘234’ zoals het kruis heet, dat hij namens MU in een van de kluizen van de Hermitage Helmond hangt, is zo’n spel. De titel verwijst naar het aantal lichtjes dat er in verwerkt zit, maar ook naar het ritme waarmee ze over de assen van het kruis lopen. Dat ritme moet je met je ogen volgen, wil je de woorden kunnen zien.

Of je de woorden nu ziet of niet, 234 werkt hypnotiserend en relativerend. Het spreekt je voortdurend tegen, gaat de confrontatie aan. “Sommige mensen zien er iets religieus in. Dat mag. Maar voor mij gaat het vooral om de relatie mens, techniek en natuur. En die twee laatsten zijn helemaal niet tegengesteld aan elkaar, zoals vaak wordt gedacht”, vertelt Zimmermann. “Techniek is een menselijke vinding. Alleen al daardoor is het een onderdeel van de natuur. Met mijn machines wil ik die natuurlijke, sociale kern van techniek zichtbaar maken.”

Zimmermann is als kunstenaar gevormd in de theaterwereld. Jarenlang werkte hij voor Dogtroep, hij volgde een masteropleiding Experience Design aan de Design Academy en geeft les aan de faculteit Industrial Design van de TU/e. In zijn machines – hij noemt ze bewust geen robots want ze hebben niets mensachtigs – draait het altijd om handeling. “Het gaat om wat ze doen, maar ook om hoe ze iets doen. Er schuilt altijd een soort choreografie in. Mijn objecten zijn bijna acteurs. En vaak vragen ze ook een handeling van de kijker. 234 doet dat in ieder geval.”

Rob Zimmerman is uitgenodigd door Jacki Dodemontová namens MU.