14 november t/m 21 december 2003

Opening vrijdag 14 november vanaf 20.00 uur

Een rokende cowboy te paard in Woensel West, de Sang Lee Superstore en de beslotenheid van een Japanse theeceremonie op de Aalsterweg.
Een nieuw element in de programmering van ACE is het geven van opdrachten aan jonge fotografen. Eindhoven staat de komende jaren voor ingrijpende veranderingen. In de meest ambitieuze plannen wordt gesproken over het feit dat Eindhoven (eindelijk) een hart krijgt, sociale structuren zullen veranderen, buurten verschieten van kleur. Maar wat is Eindhoven? Aan drie fotografen is gevraagd de stad te fotograferen, ieder vanuit een eigen observatie. Er wordt ingezoomd op de stad, de buurt, de familie. Doel is inzicht te krijgen in de (sociale) structuren van de stad. Dieuwertje Komen, Ingeborg Moerkerken en Paul Peters zijn als eerste gevraagd deze opdracht concreet inhoud te geven. dus.

De opdracht: Woensel-West in relatie tot Strijp S
Dieuwertje Komen (Schaijk 1979, woont en werkt in Rotterdam)
Dieuwertje Komen fotografeert Woensel-West. Het is een buurt direct aan het spoor, naast de toekomstige nieuwe wijk Strijp S. Het is een gemêleerde buurt, eufemistisch uitgedrukt zou het het Soho van Eindhoven kunnen worden (of is het dat al?). Jonge gezinnen vestigen zich er omdat de huizen relatief groot en betaalbaar zijn, maar gaan liever naar een andere buurt als hun kinderen naar school moeten. Er wonen kunstenaars, er vinden straatbarbecues plaats, er wordt gedeald, er is een red light straat… Met een scherp oog voor details legt Komen de wijk vast.

De opdracht: Drie families in Eindhoven
Ingeborg Moerkerken (Papendrecht 1975, woont en werkt in Nijmegen)
Ingeborg Moerkerken verbleef voor haar afstudeerwerk (2001) in Litouwen waar zij, in de traditie van bijvoorbeeld Bertien van Manen, het dagelijks (familie)leven vastlegde. Familieverhoudingen, vriendschappen, irritaties, burenhulp, mooie jonge meisjes met nog een heel leven voor zich worden erin geportretteerd. Door haar langdurig verblijf en doordat ze op een gegeven moment zelf deel uit ging maken van deze gemeenschap is een intiem beeld ontstaan. Moerkerken fotografeerde het dagelijkse leven van drie Eindhovense families, beelden die zo gewoon dat ze nooit in een fotoboek terecht zouden komen, ze noemt dit onbewuste tijd, in tegenstelling tot de hoogtepunten uit de familiegeschiedenis waarmee fotoboeken vol staan.

De opdracht: De mooiste stad van Nederland
Paul Peters (Kranenburg 1971, woont en werkt in Eindhoven)
Paul Peters is architect maar legt zich de laatste jaren steeds meer toe op het fotograferen van de gebouwde omgeving. Mooi of lelijk zijn in zijn optiek termen die vaak weinig betekenis hebben of op zijn minst rekbaar zijn. De schoonheid van een plek of een gebouw is immers voor een groot gedeelte afhankelijk van de beleving ervan; het visuele aspect vormt slechts een klein deel van die beleving. Het idee dat een stad mooi is wordt vaak bepaald door de aanwezigheid van een (al dan niet authentiek) historisch stadshart. Begrippen als eigentijds, industrieel, modern, zakelijk of grootschalig worden te snel geassocieerd met lelijk.
Peters fotografeert plekken die schijnbaar alledaags zijn; zo gewoon dat niemand er bij stilstaat of ze mooi of lelijk zijn. Deze plekken krijgen echter hun schoonheid terug door de uitsnede uit hun alledaagse context of door de zorgvuldigheid waarmee ze gefotografeerd worden.

Ter gelegenheid van Afslag Eindhoven verschijnt een luxe editie van ACEnieuws met foto’s van de fotografen en teksten van Bernard Hulsman, Josephine van Bennekom, Herman Kerkdijk. Te bestellen bij ACE ace@mu.nl

Dieuwertje Komen, Ingeborg Moerkerken, Paul Peters