Welke invloed heeft biotechnologie op ons leven? Heeft ons DNA het laatste woord? Deze essentiële vragen worden gedramatiseerd en gepolitiseerd door Heather Dewey-Hagborg, in MU van 11 mei tot 8 juli.

De vierkanaals video-installatie T3511 – een wereldpremière – gaat over een biohacker die speeksel van een onbekende donor gebruikt om het DNA te analyseren en nieuwe cellen te kweken. In steeds intiemere berichten aan de donor bekent ze haar obsessie en legt ze uit hoe ze aan haar informatie komt. Het werk, een gezamenlijk project met kunstenaar en filmmaker Toshiaki Ozawa, neemt je mee naar een wereld waarin DNA sequencing, biobanken en commercieel gebruik van menselijk biologisch materiaal doodnormaal zijn.

Dewey-Hagborgs andere installatie, Probably Chelsea, laat juist zien hoe verschillend DNA geïnterpreteerd kan worden. Chelsea is Chelsea Manning, de Amerikaanse klokkenluider die zeven jaar vastzat voor het openbaren van informatie over burgerslachtoffers en marteling in de oorlogen in Afghanistan en Irak. Na de veroordeling en haar aangekondigde geslachtsverandering hield de gevangenis alle beelden van Chelsea tegen tot ze vrijkwam in mei 2017. Dewey-Hagborg wist echter dertig 3D-geprinte portretten van Chelsea te maken, op basis van haar DNA, om haar tijdens haar detentie toch een gezicht te geven – of eigenlijk een hele serie mogelijke gezichten.

MU is coproducent van T3511 samen met Fridman Gallery New York.