In vroeger tijden -toen gedacht werd dat de aarde nog plat was- werd het universum wel eens vergeleken met de binnenkant van de menselijke schedel. Ons voorstellingsvermogen van het buiten onze leefwereld liggende oneindige als reflectie van de oneindigheid van ons vermogen te denken en ervaren. Die vergelijking en de ontdekking van de verste verre uithoeken van het heelal met behulp van de Hubble Ruimte Telescoop liggen aan de basis van Ultra Ultra Deep Fields van de uit Brooklyn afkomstige Maya Hayuk.
Deze speciaal voor MU ontwikkelde expositie is de eerste grote solo in Nederland van deze veelzijdige kunstenares die internationaal bekend werd dankzij haar grootse muurschilderingen, grafiek, performances en samenwerkingsprojecten met onder andere de Barnstormers en bands als Animal Collective, TV on the Radio, Devendra Banhart en The Beastie Boys.

Altijd al gefascineerd door planetaria waarin de ruimte letterlijk dichterbij wordt gehaald, verspilt Hayuk liefst geen tijd met kijken naar niks. Dat deden de astronomen die de Hubble telescoop voor het eerst durfden te richten op stukken ruimte die tot dan toe als witte lege vlekken bekend stonden ook niet. Zij wisten niet of ze iets zouden gaan zien, maar waren ervan overtuigd dat er iets moest zijn. Met behulp van gekleurde filters – blauw, groen, rood en bijna infrarood – bleek inderdaad dat wat tot dat moment als absolute leegte werd beschouwd, juist de verste sterrenstelsels ooit waargenomen te bevatten.
Voor het eerst sinds mensenheugnis was het mogelijk een portret te maken van de oudste sterrenstelsels die ontstonden in de zogeheten ‘donkere tijd’, de tijd kort na de Big Bang toen de eerste hemellichamen het koude, donkere universum opnieuw begonnen te verwarmen. De wolken van licht kregen de naam Ultra Deep Fields.

Het werk van Hayuk, of het nu de grote abstracte muurschilderingen zijn of kleine werken op papier, is doordrenkt van symmetrie en kleur. Het houdt het midden tussen de sterrenwolken die de Hubble ons liet zien en abstracte patronen op Mexicaanse dekens, Rorschach tests en hologrammen. Met een symboliek die ook ruimte laat voor spiritualiteit geeft ze uitdrukking aan haar liefde voor het positieve en heelheid. Uiteindelijk overwint bij Hayuk de liefde over het kwaad, een motto dat ze ook hooghoudt als lid van de Positve Future Prophecy Posse.

Met Ultra Ultra Deep Fields bouwt Hayuk voort op de installatie die ze samen met collega-kunstenaar Ben Wolf realiseerde in opdracht van de Scope Art Fair in 2009 en een recente expositie bij Gallery 16 in San Francisco.
Bezoekers, Hayuk noemt ze liever passagiers, aan de Ultra, Ultra Deep Fields krijgen de kans verder en dieper door te dringen in ‘voelbare ruimtes’. Dit alles dankzij heldere kleuren, video constructies, geluiden en schilderingen die eindeloos door lijken te gaan. Een groot ‘planetarium’ beheerst het centrum van MU als was het een halve discobal of een hoofd. Eromheen staan kleinere satellieten die ieder eigen ruimteljke ervaringen bieden. Ben Wolf zal met name licht en schaduw installaties bijdragen.

Hayuk wordt vertegenwoordigd door galerie A.L.I.C.E. uit Brussel en Cinders Gallery uit Brooklyn.